Աստվածաշունչ մատյանից

Արդարև, երկչոտն ինչ-որ առանձնահատուկ չարություն ունի, որն ինքն է վկայում` դատապարտելով իրեն և, խղճմտանքից նեղվելով, միշտ անհնարինն է կանխազգում, քանի որ երկյուղն այլ բան չէ, եթե ոչ մտքի օգնականությունից զրկված լինելը։ Եվ քանի դեռ մեկի ներսը վախ կա, փոքր է նրա ակնկալությունը, և շատ են չգիտակցված այն պատճառները, որոնք տանջանքներ են հարուցում։

Իմաստություն Սողոմոնի 17. 10-12

Մեկնաբանություններ